Gedoogd boscrossen op Westelijke Veluwe

Bij het noemen van Harderwijk denkt menigeen eerder aan dolfijnen dan aan mountainbiken. Maar wist je dat in het bos tussen Harderwijk en Ermelo een aantal leuke paden liggen die Antiroute ™ waardig zijn? Wij ook niet, tot enkele dagen geleden.

Tekst en foto’s: Michiel Rotgans

UP/DOWN-vriend Bas Kwaaitaal is opgegroeid in Ermelo en na het lezen van het vorige artikel over Antiroutes™ attendeerde hij ons op genoemde trails. Als kind spendeerde hij al zijn vrije tijd in deze bossen en daarom kent hij ze op zijn duimpje. Dit zijn bossen waar je snel je oriëntatie kwijt bent en aangezien er geen broodkruimeltjes worden gestrooid is begeleiding door een local een must.

We (Bas Kwaaitaal, Rinse Blase en ik) starten bij het ouderlijk huis van Bas, kruisen wat wegen en duiken het bos in ten noorden van Ermelo. De condities zijn ronduit gaar. Er is net een hevige wolkbreuk overgewaaid en overal liggen grote plassen. Tot nu toe is het een beetje door de blubber raggen in een standaard bos en ik ben nog niet verkocht. De singletracks zijn suf, veel brede offroad wegen. Hebben we hier een uur voor in de auto gezeten?

Een meter of honderd verder verandert de omgeving drastisch. Het donkere eikenbos wijzigt in een karakteristieke Veluwse heide met lichtgekleurde zandgronden. Er komt meer hoogteverschil in het landschap en de trails kronkelen als een slang door het landschap. Ineens begrijp ik Bas zijn enthousiasme over dit gebied en het mooie is, vanaf hier wordt het alleen maar beter. De trail gaat omhoog en verandert in een bergruggetje van een aantal kilometers. Even kruisen we een geasfalteerd fietspad en komen we uit bij weer een nieuwe bergrug, volgens Bas is dit het beste stuk. De trail die we nu volgen is nog beter dan de vorige. En dat hier op de Veluwe!

Het pad is smooooth… Geen kuilen of slijtage. En dat komt waarschijnlijk doordat hier maar een handjevol mensen fietst. De zanderige ondergrond is naar mijn idee ook te gevoelig voor erosie dus zou ook niet geschikt zijn om busladingen vol bikers te kunnen dragen. Aan het eind van de trail wachten we op elkaar. “En nu gaan we weer terug”, zegt Bas. Ik ben gewend om routes in één richting te fietsen en heb me nooit gerealiseerd hoe gaaf het is om een pad twee kanten op te rijden. Voor je gevoel fiets je een totaal nieuwe trail. Je hebt zodoende een nieuwe ervaring. Omgekeerd is de trail minstens zo fijn als op de heenweg. Op een steil zandpad popt Bas er nog een stijlvol sprongetje uit. Vervolgens rijden we langzaam de weg weer terug.

We doen nog een poging om een stukje van het officiële parcours van Harderwijk te rijden. Overal liggen diepe poelen en na vijfhonderd meter houden we het voor gezien. Op het pad blijft te veel water staan, waardoor het meer overleven is dan flowen. Geen wonder dat veel bikers uit de buurt zich tot de Anti-routes™ in de omgeving wenden, die zijn vele malen leuker!

Anti-routes™ zijn niet-aangegeven trails in ons eigen land waar het mountainbiken gedoogd wordt. Hoezo stellen we geen gps-gegevens beschikbaar van deze routes? Locals hebben vaak een hoop energie en tijd gestopt in het vinden en aan elkaar linken van deze trails en hebben er geen baat bij dat mountainbikers uit alle windstreken hier komen rijden. Wanneer je de lokale etiquette niet kent of respecteert kan een gedoogbeleid omslaan in een verbod en dat proberen we te voorkomen. Eén ding kunnen we je wel verzekeren, locals vinden het altijd leuk om hun vondst te delen met medebikers dus wend je tot Google, Facebook of Strava.

We hebben al een aantal aanvragen op de plank liggen, maar wil je ons een keer op sleeptouw nemen op jouw Anti-route™, mail dan naar updown@soulonline.nl

Dit artikel is afkomstig uit Up/Down magazine nummer 1 2014. Wil je nou altijd de leukste artikelen of meest uitdagende trails vijf keer per jaar op de deurmat krijgen? Neem dan een abonnement op Up/Down. Of download het magazine online via onze Soul Kiosk App.