Danny Hart ging Hard!
We zijn niet zo snel groupies van professionele mountainbikers, laat staan dat we ze aanbidden. Maar na het zien van de onmenselijke run die Danny Hart tot wereldkampioen downhill maakte zijn we om. Op het supertechnische en compleet doorweekte parcours van Champéry wist deze negentienjarige Engelsman – terwijl de regen met bakken uit de hemel viel – bijna twaalf seconden sneller dan de nummer twee beneden te komen. In een sport waarin de verschillen doorgaans in honderdsten van seconden worden gemeten. De opname van zijn run werd een regelrechte Youtube-hit, zelfs voor wie niets met mountainbiken heeft.
Tekst en foto’s: Michiel Rotgans
Tijdens de BikeMOTION beurs staat Danny Hart bij de Giant-stand om handtekeningen uit te delen. Wij stellen hem een aantal vragen over die ongelooflijke run van drie minuten.
— Terwijl je zo hard naar beneden ging, realiseerde je je wel dat dit de winnende run was? Toen ik op mijn fiets zat was ik me er wel bewust van dat het een solide run was. Ik maakte geen grote fouten en het plan wat ik voor ogen had pakte overal steeds goed uit. Dat er zo’n groot gat was met de rest van het veld, dat realiseerde ik me helemaal niet. Dat gebeurde pas toen ik beneden het bord met tijden zag. Het was nog te vroeg om te juichen, want Aaron Gwin was de ‘last man on course’ en hij domineerde al het hele seizoen. Toen Gwin onderuit ging, werd het me duidelijk: ik ben wereldkampioen!
— De run zag er heel smooth uit, waren er nog sketchy momenten? Elke racer kent elke bocht en steen van die hele afdaling. Ik was vooral zenuwachtig voor het bovenste gedeelte net voordat je het bos in gaat. Toen ik daar ongeschonden doorheen kwam wist ik dat ik het ging halen. Ik deed precies dezelfde lijn als toen het nog niet regende…
— Waarom deed je die Whip op één van de laatste jumps? Er zijn waarschijnlijk snellere manieren om over die schans te gaan? Die jump was zo vet! In de training deed ik daar ook elke run een whip. Tja, het was de laatste wedstrijd van het seizoen en die wilde ik in stijl afsluiten.
— Heeft die ene run je leven veranderd? Sinds die wedstrijd is mijn leven een achtbaan en word ik geleefd. Ik heb ook nog niet echt tijd gehad om er over na te denken. Na de race kreeg ik een dopingcontrole en moest ik een persconferentie doen. Vervolgens vloog ik gelijk naar Las Vegas voor de Interbike-beurs om handtekeningen uit te delen. Toen ik thuis kwam stonden de journalisten in rijen voor mijn huis. Televisieteams over de vloer, echt niet te geloven. Sindsdien wil ook iedereen met me op de foto.
— Voor ons ben je in ieder geval de nieuwe modderkoning, wat is je geheim? Blijf van je remmen af! Dat is het belangrijkste. Anders glibberen je banden alle kanten op. Hoe moeilijk het ook is, je moet vooral relaxen. Niet teveel je fiets willen forceren in de bochten. Hou je armen en benen losjes en laat je bike gewoon onder je door hobbelen!
Dit is een interview uit Up/Down 2011 editie 4. Voor de hele uitgave van dit magazine, klik hier.
