04-12-2012 - Mountainbiken, Nieuws

Van de gebaande paden af

Creditcard door de automaat, de slagboom opent, een ruime driebaans snelweg lonkt. We rijden op de tolweg. Samen met Joost Wichman begeven we ons naar de Alpen, richting Samoëns, een klein dorpje midden in Haute Savoie.

Tekst en foto’s: Irmo Keizer

Vooraf verzekerde Arno de Jong van AlpAdventures ons dat het Grand Massif bezaaid ligt met trails waarop vrijwel niemand is te vinden. Trails die beginnen in de wolken en eindigen in pittoreske Franse dorpjes. Dát klinkt ons als muziek in de oren. Samoëns ligt vlak bij de Zwitserse grens, Morzine, Avoriaz en Les Gets. Bekende namen waar ook bekende bikeparken te vinden zijn. Deze hebben zo hun voordelen maar wie hier al eens is geweest in het hartje van de zomer weet ook hoe druk het kan zijn. Massa’s Britten vinden hun weg naar de goed aangelegde trails.

De plannen zijn groots. In het relaxte chalet van AlpAdventures vertellen Arno en zijn vrouw Jessica ons uitgebreid over het dagschema. “We beginnen vandaag met wat downhilltrails. Morgen gaan we aan de bak en dan heb ik een enduro-tochtje in gedachten. Per fiets klimmen we naar 1950 meter, daar blijven we in de Refuge de la Golèse slapen. De volgende dag gaan we naar Champéry, dat is echt een dikke afdaling. Daarna had ik als toetje een allmountain-dagje in de planning. We beginnen met een uplift en dan pakken we een paar afdalingen.” Arno heeft er zin in. Joost en ik pakken onze spullen uit, schroeven de fietsen in elkaar en verdwijnen na een verdiend drankje in bed. Morgen is het de grote dag.

‘s Ochtends worden we verwelkomd door een stralend zomers zonnetje. Volgens de weersvoorspelling zou het nu moeten regenen, maar ons hoor je niet klagen. Terwijl we een ‘pain au chocolat’ verorberen dwalen onze gedachten al af naar de trails die ons te wachten staan. De bergen rondom ons zijn groen en glorieus. Het blijft je gewoon verbazen hoe elk dal weer een eigen persoonlijkheid heeft. Even later staat Steve Mallet, een lokale gids, voor de deur. Hij gaat vandaag met ons mee op pad. Zijn vriendin is zo aardig om ons vandaag een lift te geven. We rijden het dorp uit en slingeren omhoog. Boven stappen we uit. We zetten de wielen in de fiets, controleren nog snel of alles in orde is en dan is het tijd voor actie. Het uitzicht is fenomenaal en in de verte lonken besneeuwde bergtoppen. Wij rijden vandaag verschillende trails vanaf Samoëns 1600, waar tijdens de maanden juli en augustus een gondel naar toe gaat. Na de eerste afdaling zijn we al enthousiast, maar de tweede run belooft heel wat te gaan worden. De ‘Chicken Run’ geldt volgens Steve als één van de beste trails die hier in de omgeving is te vinden. Het pad begint eenvoudig, dwars over de piste naar beneden en verdwijnt het bos in. De grijns op onze gezichten wordt groter en groter. Het pad is heerlijk ruw en natuurlijk, ultiem flowy en soms gruwelijk steil. Een heerlijke trail die je bike-hart echt sneller doet kloppen. Deze trail verdient een plaatsje in onze nog niet bestaande hall-of-fame.

Op avontuur
De bergen zijn de bergen niet zonder berghut. ‘s Ochtends spelen we nog wat op leuke trails vanaf de Joux Plane aan de zuidkant van het dorp en grenzend aan Les Gets, voordat we aanschuiven voor een luxe lunch verzorgd door Jessica. Zij biedt aan om ons per auto een stuk op weg te helpen en zo onze benen een beetje te sparen. Een hellingsgraad van dertig procent off-road blijkt dat plan na een tijdje de das om te doen. We stappen uit en pakken de bikes. In onze rugzakken zit alleen het broodnodige: een shirt, sokken, een onderbroek voor in de berghut en een paar repen voor onderweg, plus de nodige liters water. O ja, en ettelijke kilo’s aan fotoapparatuur, verdeeld over onze drie tassen. Een minuut later gutst het zweet van ons voorhoofd. Klimmen geblazen. Stukje bij beetje zwoegen we verder. Sommige stukken zijn nauwelijks te fietsen. Grove keien en stenen straffen ieder klein stuurfoutje genadeloos af. Het klimmen gaat maar door, totdat we door een kudde koeien moeten. Dan opeens doemt in de verte voor ons de hut op.

Joost op de chickenrun

We genieten nog even van de omgeving voordat we naar binnen gaan. De zon gaat net onder en de bergen zijn nu op hun mooist. Met de kaart in de hand bekijken we de omgeving en we nemen de globale planning door voor de dag erna. De schoenen uit en hop, aan tafel. Eenvoudig eten op zijn Frans hier, maar uiteraard wel met wijn én een uitgebreid kaasplankje. Na het eten stoffen wij de minuscule bar in de hoek nog even af en een koud biertje doet de harde arbeid van vandaag snel vergeten. Op naar de slaapzaal. De volgende dag staat Zwitserland op het menu. Hallo Champéry!

Vertrek vanaf de hut
‘s Ochtends vroeg houden we het typisch Franse ontbijt al snel voor gezien. We zijn maar wat blij met de energierepen die we nog in de rugzakken hadden, want op een stukje brood met geleijam zouden we niet zo ver zijn gekomen. Even doorspoelen met de koffie (die een zeer geslaagde thee-imitatie deed) en we zijn er klaar mee. Kleine tip dus voor je tripjes in Frankrijk – tenzij je niet bij Fransen in huis zit – neem wat eten mee voor ‘s ochtends. Het Franse ontbijt is niet geschikt voor sporters.

In de verte komt een mountainbiker ons tegemoet. Het blijkt Lionel Reymond, de Franse mountainbikegids, die ons vandaag de mooiste routes zal laten zien. In alle vroegte heeft hij er al de nodige kilometers op zitten. We maken kennis met Lionel, babbelen even en gaan op weg. Tot onze verbazing blijven we maar afdalen. Dat kan maar één ding betekenen: straks zullen we weer omhoog moeten. En jawel, we steken een rivier over en gestaag begint de klim. Bocht na bocht verdwijnt onder het rubber van onze stalen rossen. Joost en ik nemen een aardige voorsprong. Op driekwart komt het zonnetje goed door. Ik pak mijn camera en we wachten op onze achterliggers. Lionel en Arno zijn gehuld in een deken van damp. Zonnestralen strijken over het lichaam dat langzaam maar zeker ontwaakt. Mist trekt langzaam op en de zon verwarmt de omgeving. Nog een half uur te gaan. Boven aangekomen is het uitzicht adembenemend. De bergen lijken gehuld te zijn in een klederdracht van wolken. Achter ons ligt Frankrijk, met daarachter Italië en pal voor ons ligt Zwitserland. In de verte loopt een pad over de bergrug, naar beneden het dal in. Hierachter ligt een scherpe, steile bergketen. In het dal ligt Champéry. Wat een majestueuze omgeving is dit.

De singletrack over de bergrug is adembenemend. Inmiddels heeft de zon de kracht gevonden om de deken van wolken die over de bergen hing te laten verdwijnen. Langzaam ontwaken de machtige reuzen uit hun slaap en ze tonen hun macht en pracht. Waar je ook kijkt, links of rechts, overal is de natuur prachtig. Er is nauwelijks bebouwing, er is geen lift te bekennen noch een kaalgekapte helling. Het plezier neemt alleen maar toe. We rollen over het pad naar beneden. Een paar pittige switchbacks en dan weer een paadje dat richting bos gaat. Wortels, rotsen en stenen wisselen elkaar af. Het laatste stuk naar Champéry is een beetje glibberig. Als het hier regent, is het echt oppassen geblazen. Champéry is überhaupt een groene vallei, ingeklemd tussen hoge bergen. Kortom, regen genoeg hier. Kleine, gladde rotsen steken de kop uit het zand, wortels liggen op de loer. Je voorwiel is weg voordat je het weet. En tegelijkertijd maakt dit het weer zo leuk. We rollen even later zo het bos uit en het WK-parcours van Champéry op.

In het Zwitserse Champéry stappen we weer even de bewoonde wereld in na twee dagen vertoeven in de bergen. Samen met Joost Wichman lopen we langs de fourcross-track, die nog in de steigers staat, voordat we het dorp in rijden. Een klein groepje Britten heeft eveneens haar weg gevonden naar deze kant van de berg. Ook zij melden dat dit gebied gewoon nauwelijks ontdekt is en een verademing is vergeleken met veel van de andere overbevolkte gebieden. Gezamenlijk pakken we de lift naar boven. Onze gids Lionel is inmiddels enthousiast (hij had op voorhand zo zijn vraagtekens bij het horen van ‘Nederlanders’ en ‘gevorderd’) en is vastbesloten om ons nog meer van zijn favoriete trails te laten zien. We zijn benieuwd! De lift brengt ons weer naar Frankrijk en wel naar Le Pointe de Mossettes op 2227 meter. Vanaf hier rijden we naar Les Lindarets, Avoriaz, Morzine en Les Gets. Het landschap is volledig veranderd, de trails zijn anders, maar wederom o zo leuk.

Qua drukte valt het ook hier nog goed mee, maar in het bikepark van Les Gets is het wel even anders – rijen voor de liften en massa’s bikers op de trails. Hier vind je ook meer kunstmatige trails, dirts en jumps. Wij houden het hier, na twee keer omhoog te zijn gegaan, voor gezien. Niet dat het niet leuk is, maar vergeleken met die mooie natuurlijke trails waarop niemand valt te bekennen, is dit zeker wel even wennen. Maar voor de posers een perfecte plek, wij (en onze allmountain fullies) worden met de nek aangekeken. 180mm veerweg en meer is hier de lift-norm. We kennen onze plaats. We klimmen terug naar La Bourgoise (1700 meter) en pakken als toetje een juweeltje van een trail terug richting Samoëns, om uit te komen in de voortuin van het AlpAdventures-chalet. Wow!

Grand Massif allmountain-style
Ons laatste dagje in de Alpen. Eigenlijk willen we niet weg en gelukkig heeft Arno nog het een en ander voor ons in petto. We pakken de lift om naar 1600 meter te gaan en vervolgens doen we de laatste 111 hoogtemeters op de fiets.

Vanaf hier rijden we naar Les Carroz. In dit gebied zijn trails aangelegd specifiek voor downhill. Anders dan Les Gets, lijken de trails hier veel meer natuurlijk. Mooie bossecties, snelle doorkruisingen van pistes en goed aangelegde kombochtjes wisselen elkaar af. Beneden aangekomen pakken we de lift omhoog. Nog één keer naar beneden, door het bos van Morillon. Een prachtige trail, met een flink technische middensectie. Grove keien, wortels, sporen en lichte regen maken het uitdagend, maar door al dat geslip ontzettend leuk. Ondanks de lekke banden weten we onze weg naar beneden te vinden. Onze dagen in het Grand Massif zitten erop.

De onontdekte kant van de berg. Een handjevol mountainbikers.

Samoëns blijkt een verborgen paradijsje te zijn voor het betere mountainbikewerk. Van zieke downhills, tot prachtige enduro-trails. Drukte? Dat vind je hier niet. De ligging vlakbij Zwitserland en de nabijgelegen berghutten maken meerdaagse tochten mogelijk die je echt versteld zullen doen staan. Vertrekken vanaf een hooggelegen gebied, met opkomende zon en optrekkende wolken, het is echt een super ervaring. Wil je toch naar een bikepark, dan ligt Les Gets op een steenworp afstand. Wij hadden de luxe van ‘fully catered’ in het chalet van AlpAdventures en het moet gezegd worden: dit is wel echt optimaal biken. De locals kennen de omgeving als geen ander en door de uitstekende verzorging ben je echt alleen maar met fietsen bezig. En fietsen, dat doe je hier in één van de mooiste omgevingen die je je voor kunt stellen.

 


 

Wil je zelf op pad, check dan de website van Grand Massif-specialist www.alpadventures.com. Met een groep vrienden kun je terecht in het AlpAdventures-chalet, of in één van de andere chalets die ze je aan kunnen bieden in Samoëns.

Absolute aanrader rond Samoëns is de fameuze Chicken Run-trail. Het skistation Samoëns 1600 biedt naast deze trail nog veel meer prachtige paden en is in de zomer te bereiken per lift. Wil je jezelf fysiek echt op de proef stellen, ga dan de bergrug over richting Zwitserland. Overnacht in de berghut en rol ‘s ochtends via adembenemende trails Champéry in.

AlpAdventures heeft ook een speciaal Portes du Soleil Enduro-arrangement voor ongeveer 125 euro per persoon. Je klimt aan het einde van de middag naar de berghut, waar je verblijft op basis van                 Snakebite anyone?                            halfpension. De volgende morgen word je opgepikt                                                                     door de gids die je begeleidt op een grensverleggende tocht door Les Portes du Soleil. Met gebruik van verschillende skiliften maak je de vetste afdalingen door dit enorme bikegebied in Frankrijk én Zwitserland, eindigend met een mooie singletrack die je terugbrengt in Samoëns.

www.alpadventures.com
www.portesdusoleil.com
www.grand-massif.com

Reiskosten?
Samoëns is vanaf Maastricht zo’n 825 kilometer rijden. Reken dus op negen uurtjes in de auto. Een retourtje over de tolweg kost tachtig euro. Je kan de tolweg ook vermijden, waarbij je iets minder kilometers rijdt, maar hou er dan rekening mee dat je door veel kleine stadjes en dorpjes zult moeten rijden, wat al snel zal resulteren in anderhalf uur extra reistijd.

Geschikt voor?
Mountainbikers van elk niveau. De trails variëren sterk, zowel de expert als de beginner kan hier zijn of haar hart ophalen.

De laatste hoogtemeters per fiets, door de mist het vochtige landschap in.

 van