Trailgeluk in Lenzerheide

Er zijn natuurlijk meerdere skigebieden die in de zomer faciliteiten aanbieden voor mountainbikers. De een slaagt daar wat beter in dan de andere. De beste gebieden zijn wat ons betreft degene die een allround pakket hebben ontwikkeld: geschikte accommodaties, goede trails uiteraard, leuke events en een ingericht liftsysteem. Het Zwitserse Lenzerheide behoort inmiddels bij de Europese top op dat gebied, maar zij zijn dan ook al een jaar of tien bezig om mountainbikers naar ‘hun berg’ te krijgen.

Tekst en foto’s: Bas Rotgans

En dat gaat op z’n Zwitsers. Dus niet met halve maatregelen én allemaal extreem goed en compleet georganiseerd. Het begon met wat duidelijk uitgezette trails en een grote gondellift waar je je fiets in mocht meenemen. Een paar jaar later kwam daar het, – inmiddels – legendarische Bike Attack event bij. Een downhill marathon die, onterecht, nooit zo beroemd is geworden als broertje Mégavalanche in Les Deux Alpes, terwijl het een prachtig event is. De laatste paar jaar is er een gestage uitbreiding van het trailnetwerk geweest, opening van meer liften voor mountainbikers, de bouw van een mountainbikepark en speelterrein bij het dalstation van de Rothorn 1 lift. Zo langzamerhand is Lenzerheide daarmee een van de beste op mountainbiken ingerichte skigebieden van de Alpen geworden.

We komen ‘s avonds aan bij Hotel Alpina, onderdeel van de bij Mountain Bike Holidays aangesloten hotels en de fietsen gaan in de afgesloten kelder. We hebben vaker in hotels gezeten die bij MBH horen en het zijn maar een paar kleine extra faciliteiten die ze bieden, maar het maakt je verblijf als mountainbiker enorm veel aangenamer. We willen de volgende dag vroeg op, want we horen de trails al roepen. Na het ontbijt duiken we meteen een rondje op dat toevallig (of niet?) pal langs het hotel loopt. Het skigebied, en dus ook het mountainbikegebied, van Lenzerheide is verdeeld over twee tegenover elkaar liggende hellingen, de oostzijde en de westzijde. Wij beginnen met een van de Biketicket to Ride tours, die al slingerend over beide zijden van het dal loopt. Hierbij kun je op kritische plekken gebruik maken van liften om de ergste pijn uit sommige klimstukken te halen. Van de circa 2500 hoogtemeters die we zullen afdalen blijft er nog maar zeshonderd meter over om te klimmen. Da’s best lekker inkomen de eerste dag. De ronde is prachtig, we komen over ongerepte stukken singletrail, maar ook af en toe over zielloze stukken grindweg. Het lijkt erop of het de ontwerper van de route erom ging zoveel mogelijk van het dal te laten zien en daarbij af en toe noodgedwongen over minder interessante stukken heen moest.

Wat ook opvalt: ondanks het feit dat alles erg goed staat aangegeven, ontkomen we er soms niet aan dat we soms een afslag of een bordje missen of niet zien. Het einde van de route fietsen we dan ook niet meer over de route, maar over een paar paden die we zelf uitkiezen. Het allertofste komt als we een onbekend pad ergens induiken, net iets breder dan een singletrack, maar heerlijk uitdagend. Rotsen, wortels, modder en bochten verdwijnen in een uitdagende mix onder onze wielen door. Modder? Oh ja, dat hadden we nog niet verteld. Het miezert, al de hele dag. Vanaf het moment dat we uit het hotel stapten. Het pad stopt uiteindelijk aan de oever van het meertje dat middenin het dal ligt. We moeten even oriënteren waar ‘we ook alweer zijn’ en rollen dan rustig naar ons hotel. Voor een eerste dagje was dit heerlijk. Een beetje nat en modderig, maar met de juiste kleding maakt dat allemaal niet uit. Bij het hotel spuiten we onze fietsen af met de aangeboden tuinslang. Maar dan komt de grootste verrassing, in het fietsenhok staat een wasmand met daarin een briefje. Of we onze smerige kleding in de mand willen gooien, zodat we het gewassen terug kunnen krijgen! Wij zijn benieuwd, ten eerste is alles écht modderig en het is inmiddels al het einde van de dag en we gaan morgen vroeg weer rijden.
We worden niet teleurgesteld, de volgende ochtend ligt alles helemaal schoon, fris en droog in dezelfde mand in de fietskelder. Vanaf nu ben ik officieel om, die Mountain Bike Holidays hotels zijn geweldig! Natuurlijk kan je op de camping goedkoper overnachten. Maar als je een package-deal boekt, maakt de organisatie vaak ook nog een combinatie-deal voor een paar overnachtingen met liftpassen, waardoor het allemaal niet eens zo heel erg veel duurder hoeft te zijn.

Wij zijn fit en gaan vandaag met gids Beni Ott op pad. Hij vraagt nog voorzichtig hoe fit we ons vandaag voelen, want hij heeft een mooi plan voor een groot rondje. Als allereerste gaan we met de grote gondel van de Rothornbaan helemaal naar boven. Daar aangekomen heb je bijna een rondom panorama van de omgeving. Beni raakt niet uitgewezen: “Daar heb je een mooie trail. En daar! En die moet ik ook niet vergeten!” Kortom, het is ons wel duidelijk. Dit krijgen we in de komende dagen niet weggefietst. Vanaf het kopstation van de gondel rijden we door een soort maanlandschap naar beneden. Niets dan keiharde rotsen, zover het oog reikt. De vering krijgt het voor zijn kiezen. Maar na een kwartiertje afdalen, stapt Beni af en verdwijnt met z’n fiets onder z’n arm opeens over een randje. Pardon?! Moeten we hier ook naar beneden? Ik zie naar rechts een groot en wijds zijdal lopen met een heel dun lintje erin. Een lintje waar ik normaal overheen had gekeken. Beni verschijnt van achter de rots en verzekerd ons dat het heel erg goed te doen is, alleen het eerste stukje is even steil klimmen.

En hij heeft niets teveel gezegd! De trail kent moeilijk en technische stukken waar je het tempo laag houdt, maar ook vloeiende stukken waar het gas wat verder open kan. Het moeilijkste is de flow vast te houden op de technischere gedeeltes. Langzaam maar zeker krijg ik er wat meer vertrouwen in, totdat op een heel erg technisch stukje met grote traptreden van die ik heel voorzichtig wil afdalen mijn voorwiel in een kuil blijft hangen en ik over mijn stuur heen wip. Beni kijkt bezorgd, maar ik ben gelukkig met de schrik vrijgekomen. Mijn hart klopt wél in mijn keel, dus voorzichtigheidshalve besluit ik om de volgende vijftig meter toch maar te lopen. Daarna komen we weer op vloeiende stukken singletrail en knallen we verder richting dal. We steken net boven Arosa, dat een dal verder ligt langs en beginnen aan een lekker klimmetje. Niet te steil en niet te lang. Beni maakt ons lekker met de belofte dat er bovenaan de klim geluncht gaat worden. Bij de lunch pakt Beni de kaart erbij en laat ons zien welke route we nou eigenlijk aan het rijden zijn. Vanuit Lenzerheide zijn we doorgestoken naar Arosa en maken een soort omtrekkende beweging om de berg heen. We komen straks door het kleine skigebiedje Tschiertschen, klimmen dan nog een stuk en zullen uiteindelijk onderin het stadje Chur eindigen. Chur ligt maar liefst 2300 meterlager dan de top van de Rothorn en met de klimmetjes die we tussendoor hebben gedaan, komen we al gauw op 3000 hoogtemeters tot aan Chur. Niet slecht voor een dagtoertje!

De trip verloopt precies zoals Beni zegt en we hebben het gevoel écht ‘op reis’ te zijn in de bergen. We trekken door dalen heen, over weilanden en door stukken bos. Beni bewijst zijn waarde als gids en brengt ons dan ook naar de mooiste paden. Soms heb ik het gevoel dat ie ons skill-niveau te hoog in schat. Een onrijdbaar steil trappetje van houten balken dat in de zijkant van de berg getimmerd zit, dendert hij zo naar beneden en is uit het zicht. Ik besluit bij de derde trede én na mijn lesje van vanochtend het even voor gezien te houden. Ik wandel dit stukje wel even! Net voor Chur volgt er nog een heerlijk stukje trail en ik herken een deel van de oude route van de Bike-Attack, die héél vroeger nog in Chur finishte, weliswaar via een hele andere route dan wij vandaag hebben gereden. Eenmaal in Chur pakken we de Brambrüesch Bahn omhoog en cruisen terug in de richting van het hotel. Op de terugweg duikt Beni, tóch nog even een onzichtbaar klein paadje in en vindt nog wat trailgeluk. Wat een dag, wat een heerlijk trails. Bij Hotel Alpina drinken we een welverdiend biertje in het ondergaande zomerzonnetje. Dit zou ik elke dag van de rest van mijn leven kunnen doen, wat een genot!

De volgende ochtend besluiten we, geïnspireerd door Beni’s goede routekeuzes van de vorige dag, er een missie van te maken om de mooiste trail te vinden. We steken het bos door naar Lenzerheide, vermaken ons een poosje in het waterige ochtendzonnetje op de pumptrack bij het dalstation van de Rothornbahn en rijden daarna het dal verder uit. We vinden namelijk ook dat we onze hoogtemeters vandaag wat meer zelf moeten verdienen. Dus we hebben een paar mooie stukken trail gevonden en de stijgende routes om daar te komen. In het bos is het in het begin nog lekker fris, maar al gauw worden de grindwegen die we beklimmen steiler en de lucht droger. Wat er op de kaart uit zag als ‘een lekker klimmetje’, is opeens een slagveld geworden. Na bijna twee uur afzien ploffen we op de bank van een berghut. We hebben dit ritje duidelijk verkeerd ingeschat. Te weinig water, te weinig eten. Typische foutjes, die je in een slecht geval snel in de problemen kunnen brengen. Gelukkig heeft de waard grote glazen limonade, gerookte spek, goede kaas en een waanzinnig uitzicht in de aanbieding. Moe-gestreden laten we het ons goed smaken.

Als we wegrijden bij de berghut vallen er opeens twee puzzelstukjes in elkaar. Twee dagen eerder in destromende regen, had ik hoger op de top van de Piz Scalottas het begin van een veelbelovend trailtje gezien. Maar ik had geen idee waar die uit zou komen. En het paadje dat ik hier zie lopen lijkt het uiteinde van het pad dat ik boven zie. Alsof ons geluk niet op kan, rijden we twee minuten later langs de Scalottas-stoeltjeslift die naar het begin van de gespotte trail leidt. Waarschijnlijk hebben we goed karma verdiend met onze klimactie van vanochtend! We laden onze fietsen in, stappen boven uit en bij de Junehütte duiken we voorzichtig naar rechts het paadje in. Het begint eerst nog met wat krappe en moeilijk haarspeldbochten, maar dan wordt de helling iets vlakker en ondanks de ruigheid van de trail voel je dat je lekker kan rippen. Onze fietsen stuiteren door het landschap, een rotsje wordt een afzetje om op de achterkant van de volgende te landen. WOEHOE! Dit is trailrijden hoe het bedoeld is. Beneden schieten we de trail weer uit en een grindweg op. Een grindweg die rechtstreeks terug naar de lift leidt. De beslissing is héél snel gemaakt: nog een rondje! We scheuren de berg af naar de lift en herhalen ons succesrecept van net. De trail nemen we nét iets harder, nét iets scherper en opeens ook nét te hard en af en toe moeten keihard de remmen erin. Oef! We moeten het enthousiasme even een beetje temperen, anders ligt er straks iemand náást de mooie trail in plaats van erop te rippen. We hebben het gevoel dat we de trail nu pas een beetje beginnen te snappen en rijden daarom nóg maar een keer naar de lift. De liftie kijkt ons vragend aan: hij heeft ons toch pas een paar minuten geleden met onze fietsen ook al omhoog zien gaan. Met sterretjes in onze ogen proberen we uit te leggen wat voor trailwonder, hier, boven op zijn berg ligt, maar hij lijkt niet zo heel erg geïnteresseerd. Die toeristen met hun ‘vélos’.

Dit derde rondje valt alles volledig op zijn plek. We rijden hard, maar niet té. We weten waar het gas erop kan en ook waar enige voorzichtigheid is geboden, we zitten compleet in de flow van de trail. En kunnen maar een ding bedenken: Lenzerheide is een droombestemming!

INFO
Lenzerheide ligt in het kanton (provincie) Graubünden. Daar zijn volop goede bestemmingen om te fietsen, maar Lenzerheide spant wat ons betreft wel de kroon door de kwaliteit van de trails en faciliteiten. Het stadje Chur, op een half uur rijden, is gezellig met terrasjes en winkels.

Reistijd
De meeste liften die het mountainbiek gebied bedienen zijn open van eind juni t/m eind oktober.

Rijden
Vanaf Utrecht 900 kilometer. Via Frankfurt, Basel, Zürich en Chur.

Accommodatie
Er zijn meerdere mogelijkheden om te slapen. Wij sliepen in hotels van Mountain Bike Holidays, Hotel Alpina (in buurdorp Parpan) www.hotelalpinaparpan.ch en Hotel Collina (in Lenzerheide zelf) www.hotelcollina.ch. Via Mountain Bike Holidays bieden zij goed-geprijsde packagedeals aan van een paar nachten inclusief liftpas en verzorging. www.bike-holidays.com. Er zijn verder ook tal van pensions, chalets en Lenzerheide heeft een goede camping.

Bike
Je kunt hier terecht met elke soort mountainbike. De trails die je rijdt, kan je afstemmen op jezelf en je fiets. Wij reden op 140-150mm allmountain bikes, een ideale keuze voor dit terrein. Een paar stevigere banden voor de rotsige ondergrond hoger in het gebied is aan te raden. Een rugzak met water, eten, tools en een binnenband ook.

Bikeshops
In Lenzerheide zijn meerdere bikeshops met allemaal een goede werkplaats met een redelijk aanbod in reserve-onderdelen. De bikeshops bieden ook heel goede hoogwaardige fietsen te huur aan.
Bikeguides: Beni Ott www.lenzerheide.com/bikeschule

Meer info over het gebied kan je vinden op http://nl.graubuenden.ch/